เรื่องเล่า อย่าตัดสินคนอื่นอย่างง่ายๆ

มีครั้งหนึ่งขงจื้อพาลูกศิษย์ไปตามเมืองต่างๆ จนใช้เงินจนหมด ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน อดอยากอยู่ 7 วัน ไม่มีอะไรจะกิน กินแต่ธัญพืชนิดหน่อย มีอยู่วันหนึ่ง ตอนเที่ยง ขณะที่ขงจื่อนอนหลับอยู่ ลูกศิษย์คนหนึ่งชื่อ เหยียนหุ๋ย (เป็นลูกศิษย์ที่ฉลาดที่สุด) ไม่รู้ไปนำข้าวสารมาจากไหน  1 กระสอบมาหุงกิน ขณะที่หุงข้าวอยู่นั้น ขงจื่อก็บังเอิญตื่นมาเห็น เหยียนหุ๋ยกำลังเปิดฝาหม้อ หยิบข้าวกิน แต่ขงจื่อก็ไม่ได้พูดอะไร (แต่สงสัยว่าลูกศิษย์จะขโมยข้าวกินก่อน) พอข้าวสุก เหยียนหุ๋ยก็เรียกขงจื่อกินข้าว ขงจื่อจึงเล่าให้ฟังว่า ขณะที่นอนอยู่ได้ฝันถึงพ่อของขงจื่อ จึงอยากให้เหยียนหุ๋ยตักข้าว 1 ขามไปไหว้พ่อของขงจื่อ แล้วจึงมากินข้าวด้วยกัน เหยียนหุ๋ย ตอบว่า ไม่ดี เพราะว่าข้าวนี้ไม่สะอาด ตอนแรกเขาเห็นว่าขี้เถ้าหล่นลงไปในหม้อข้าว เขาจึงหยิบข้าวตรงส่วนนั้นออก คิดว่าจะไปทิ้ง แต่ก็เสียดาย จึงใส่ปากตัวเอง ถึงจะสกปรกก็จะกิน จึงกินเอง ขงจื่อได้ฟังดังนั้น ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ (ที่คิดไม่ดีกับลูกศิษย์ เข้าใจผิดที่คิดว่าลูกศิษย์แอบขโมยข้าวกินก่อน) ว่าแล้ว ขงจื่อจึงสอนลูกศิษย์คนอื่นๆว่า ถึงแม้จะเห็นกับตา แต่ก็ยังเชื่อไม่ได้ว่าเป็นความจริง สิ่งที่คิดอาจจะไม่ถูกเสมอไป ทุกคนจงจำไว้ จะรู้จักใครสักคนจริงๆไม่ใช่เรื่องง่าย